год таму (амаль год - без тыдня) гэта быў вечар ў Доме літаратара і народ вісеў на жырандолях. Зараз жа - чатыры рады крэслаў у Доме Ваньковічаў. Прыхільнікаў у яго не стала меньш, але цяпер, калі яго не будуць чуць штотыдзень на радыё - афіцыйная літаратура будзе рабіць выгляд, што такога паэта, перакладчыка проста не існуе. Як калісьці з Быкавым. Дарэчы, у дзень смерці Васіля Быкава я неспадзявана сустрэла АХ на вуліцы - і ён пахваліўся выхадам новай кніжкі (два гады таму). "А як можна рэагаваць на смерць пісьменніка, які для афіцыйнай літаратуры памёр ужо некалькі год як?" - рыкладна так сказаў ён тады. Ці не чакае зараз самога АХ такое афіцыйнае небыццё?
Дарэчы, ён мог бы і не чытаць сваіх вершаў "на свабоду" ці песні пра Вожыка-патрыёта. У любым яго вершы - такая разняволянасць духу, што адно гэта - аппазіцыя ўладзе.