неправільныя кніжкі

[bullochka]

Якое шчасце, што я ў дзяцінстве-юнацтве не чытала Толкіена, і нават Грын мне не падабаўся сваёй выкшталцонай замарожанасцю. Любімым персанажам дзяцінства магу лічыць, мабыць, Кабушкіна. Ён, дарэчы, быў бландзін і шакіраваў усялякіх партыйных падпольшчыкаў легкадумным выглядам (калі верыць Новікаву).
Яшчэ адзін мой улюбёнец - Аляксандр Міронаў, вучань самога Янкі Маўра. "Дзед Маўр" і "Лядовая адысея" - пра "Чалюскін".
А яшчэ ў мяне ёсць дзьве любімыя кнігі Старога запавету - пра Руфь і пра Іону. Але гэта прачытана ў 18 год.
Увогуле ж з кніг, прачытаных у дзяцінстве, успамінаюцца такія, дзе сюжэт сплятаўся з навукова-папулярнымі тлумачэннямі.
Так што мне лёгка - я не перажывала здраду ідэалам. Па прычыне іх адсутнасці.

Comments

[arthin.livejournal.com]

Слушай, вроде уже достаточно живу - а у Грина и Толкина все правильно, даже чем дальше, тем больше.